Al vraag je het hónderd keer…

Safia Chekri (15): “Vergeleken met andere scholen hebben wij veel minder huiswerk.”

Floor Louwerse: “Dat komt vooral doordat de Tobiasschool minder boekenvakken geeft en juist veel praktijkles. Elke dag werken we een paar uur met hout, textiel of metaal. Of we koken.”

Floor: “Eerst vond ik het wel lastig hoor, om naar de Tobiasschool te gaan. Want de rest van mijn klas ging naar andere scholen. En de Tobiasschool heeft veel kleinere klassen en zo.”

“Maar nu ben ik blij dat ik hier zit. Ik heb dyslectie en ik haal nu veel betere cijfers. Met rekenen bijvoorbeeld, heeft de leraar eerst veel basisschoolstof uitgelegd. Daardoor begreep ik het opeens wel.”

Safia: “Ja, dat fijne gevoel heb ik ook. Mijn wiskundeleraar zei: ‘Je mag me alles vragen. Al moet ik het je honderd keer uitleggen, ik ga door totdat je het snapt.”

“Niemand raakt hier dus geërgerd omdat je iets niet meteen kunt. Het is een veilige school. Soms misschien zelfs wel iets te veilig, want in de pauze mag je niet van het schoolplein af en dat vind ik wel een beetje kinderachtig.’

Floor: “Ik ben soms echt trots als ik op school iets heb gemaakt. Nu heb ik een schort af. Dat was best veel werk. Je naait alles zelf, je moet ook de stoffen combineren en veel zelf bedenken.”

Safia: “Wel zou ik soms de kantine willen veranderen. Daar mogen echt wel broodjes verkocht worden. Nu zijn die er niet. Maar dat gaat sowieso goed komen, want er wordt een supermooie, nieuwe school gebouwd.”

Floor: “En we doen leuke dingen. Zoals naar het strand gaan. Een weekend naar Brugge. Of projectweken, waarvoor we de stad in gaan. In de eerste zat ik in de leerlingenraad en dacht ik mee over het schoolfeestthema. Dat werd films.”

Safia: “En iedereen kent elkaar. Dat vind ik misschien nog wel het leukst.”

Dit portret van de Tobiasschool werd eerder gepubliceerd in de Parool Scholengids 2015.