OCO geportretteerd in de Parool Scholengids 2008
tekst FRANS BOSMAN / Het Parool
Deze Scholengids wordt gemaakt in samenwerking met de Onderwijs Consumenten Organisatie (OCO). Deze Amsterdamse organisatie wordt gemiddeld vijf keer per dag gebeld door ouders die zitten met vragen of problemen over de school van hun kinderen. Ook leerlingen bellen, ofschoon zij vooral via internet informatie verzamelen. De website wordt niet voor niets door zeker vijfhonderd bezoekers per dag bezocht.
De OCO, een initiatief van raadslid Karina Content, lijkt daarmee sinds de oprichting ruim een jaar geleden bestaansrecht te hebben. “We zijn er voor elke vraag en mening over school en onderwijs in Amsterdam,” zegt Tamar van Gelder. Voor alle duidelijkheid, de OCO staat aan de kant van ouders en leerlingen, zeg maar de onderwijsconsumenten, en niet aan de kant van de scholen. Vorig jaar bracht de OCO het woorden- boekje Waar hébben ze het over? uit. Daarin werd het ingewikkelde vakjargon in het onderwijs vertaald voor leken. Een handreiking voor het mondiger maken van de ouders. Speciaal voor bij deze Scholengids is een editie voor leerlingen gemaakt: Waar hebben die ***scholen het nu weer over?
Veel van de onvrede bij ouders die een beroep doen op OCO is volgens medewerker Menno van de Koppel terug te voeren op de gebrekkige informatieverschaffing door de school. Ouders krijgen bijvoorbeeld plotseling te horen dat hun zoon of dochter zal blijven zitten, zonder dat eerder duidelijke signalen daarover zijn gegeven. “Soms ook begeleidt een school ouders niet voldoende bij het vinden van een andere school voor hun kind, terwijl dat wettelijk wel verplicht is. Bijvoorbeeld als de leerling voor de tweede keer blijft zitten.”
En dan zijn er de vragen van ouders die in een schijnbaar uitzichtloze ruzie met een school zijn terechtgekomen. Van de Koppel: “We proberen dan het conflict te ontrafelen en de ouders te helpen bij de oplossing. Want schelden helpt niet.”
Gelukkig komt OCO ook scholen tegen die zich inspannen om de communicatie met ouders naar een hoger plan te tillen. Zoals de Frankendaelschool in Oost-Watergraafsmeer, waar ouders bij leerproblemen van hun kind het handelingsplan uitgelegd krijgen en ondertekenen. Of de islamitische Al Wafa in Bos en Lommer, die bij de schoolrapporten niet alleen de cijfers van het kind meegeeft, maar ook de resultaten van de klas als geheel, zodat je kunt vergelijken.
De OCO-medewerkers gaan geregeld met een team van vrijwilligers in de zuurstokroze OCO-mobiel (een Vespa Piaggio) de basisscholen af. Of ze trekken met de azuurblauwe bakfiets naar de scholen voor voortgezet onderwijs. Daar praten ze op het speelplein met leerlingen en houden enquêtes. Met die resultaten daarvan is nu een internetgids opgezet waarin de scholen sterren krijgen toebedeeld, zoals de lens dat voor restaurants doet. Tamar: “Inmiddels hebben we een derde van de ongeveer 210 basisscholen in kaart gebracht.”
En dan zijn er nog de debatten over onderwijskwaliteit die de OCO het afgelopen jaar organiseerde. De conclusies en aanbevelingen werden later verwerkt in pamfletten, informatieve boekjes en kaarten die op bijeenkomsten worden uitgedeeld. Maar de informatie is ook te vinden in deze Scholengids. Aanvankelijk waren de scholen niet blij met de komst van OCO. Van de Koppel: “Jullie gaan het ons toch niet lastig maken hè?’ zeiden sommige directies.”Van Gelder: “Inmiddels zijn ze ook blij als ouders beter geïnformeerd zijn.”