Bill of Parent Rights and Responsabilities

Op 23 juni 2011 hebben Judith Granetia en Lidewij Koren tijdens een bijeenkomst op het OCO-kantoor een vergelijkend onderzoek naar de rechtspositie van ouders en leerlingen in het onderwijs in New York City en Amsterdam gepresenteerd. De presentatie was het resultaat van hun onderzoek in het kader van de studie Sociaal Juridische Dienstverlening van de Hogeschool van Amsterdam. Van hun onderzoek in New York deden zij verslag via een weblog, zie hieronder. 

In deze presentatie hebben Judith en Lidewij aandacht besteed aan de New Yorkse Parent Bill of Rights van Department of Education. Die garandeert ouders recht op (kosteloos) onderwijs, informatierecht, recht op ouderbetrokkenheid en klachtrecht. The Parent Bill of Rights versterkt de rechtspositie van ouders en bevordert educatief partnerschap.

Slideshow
Parent Bill of Rights

Download
Bill of Parent Rights and Responsabilities, New York City Department of Education
Afstudeeronderzoek Parent Bill of Rights, Judith Grentia en Lidewij Koren, HvA/OCO, 2011

Weblog
Weblog van Lidewij en Judith over hun verblijf in New York voor hun afstudeeronderzoek

1 juni 2011

7 mei 2011

Gegroet trouwe lezers, Hier een bericht vanaf Neerlands bodem.

Meer dan een maand geleden vertrokken we uit de Verenigde Staten. Met ons onderzoek is in de maand april niet veel spannends gebeurd. Het afstudeertraject bestaat naast het afstudeeronderzoek ook uit een portfolio en het afleggen van een assessment. Afgelopen maand hebben we onze aandacht dus wat meer moeten verdelen. In ons portfolio zitten producten waar we tijdens de opleiding aan hebben gewerkt en waar we trots op zijn. Wij zijn natuurlijk erg trots op ons afstudeeronderzoek. Helaas is het uiteindelijke product nog in ontwikkeling. Jullie herinneren je vast nog wel dat we in New York enquêtes afnamen onder ouders. In totaal waren dat er 100. Voor Amsterdamse ouders stelden we een soortgelijke vragenlijst op. Soortgelijk wil zeggen over dezelfde onderwerpen en van hetzelfde niveau.

Inmiddels hebben we ook hier de enquêtes afgenomen. We hanteerden daarbij dezelfde methode als in New York. Amsterdam bestaat uit 7 stadsdelen. Doel was om in totaal 100 enquetes af te nemen. De rekensom is snel gemaakt. Het is ons in een week tijd gelukt om in elk stadsdeel 15 ouders over te halen. 15 x 7 = 105. Doel bereikt!

Afgelopen week heb ik me vooral geconcentreerd op het verwerken van de gegevens. De verzamelde data heb ik omgezet in tabellen. De tabellen maakten vervolgens plaats voor mooie grafieken.Jullie zijn vast benieuwd welke ouders de meeste vragen goed hadden. Welke ouders zijn het meest op de hoogte van hun rechten en plichten? De New Yorkse of de Amsterdamse? Dat antwoord geven we pas in ons onderzoeksverslag, dat in week 24 als download op deze website verschijnt. Wie ons onderzoeksverslag al veel eerder onder ogen krijgt, zijn onze opdrachtgever (OCO) en onze afstudeerbegeleider van school. Aanstaande dinsdag leveren we de conceptversie van het onderzoeksverslag bij hen in.

Nadat we de conceptversie hebben ingeleverd, hebben we nog een aantal interessante afspraken staan. Beetje laat, maar interessante afspraken slaan we niet graag af. Woensdag 11 mei ontmoeten we een advocaat onderwijsrecht (één van de weinigen!) in Heiloo. Na de afspraak reizen we af naar dhr. Arslan, expert op het gebied van oudercontracten. Een oudercontract is een schriftelijke overeenkomst tussen ouder en school. Het contract bevat afspraken waar beide partijen zich aan verbinden. Het oudercontract is in Amsterdam in opkomst. Steeds meer scholen besluiten ermee te werken. De Bill of Rights of Education heeft iets weg van dit oudercontract. Verschil is alleen dat de Bill geldt voor alle ouders, en niet alleen voor de ouders van één school.Kortom: nog veel te doen in een korte tijd.Blijf ons vooral volgen én kom langs op onze afstudeerpresentatie. De precieze datum is nog niet bekend, maar verschijnt natuurlijk op deze pagina.

Lidewij

28 maart 2011

Hello readers! Onze tijd in de ‘Big Apple’ zit er alweer bijna op!

Morgen vliegen we weer richting Amsterdam.Deze laatste week hadden we nog een paar interessante ontmoetingen op het programma staan. Zo hebben we samen met New Yorkse ouders een workshop van de organisatieAdvocates for Children gevolgd. De workshop stond in het teken van special education. Ook hadden we een ontmoeting met Judy Baum van Insideschools, de zusteroganisatie van OCO. Maar, zoals beloofd, eerst meer over het gesprek met Lisa Isaacs, hoofd Education NYLPI (New York Lawyers For The Public Interest). Op weg naar deze afspraak kwamen we overigens veel vrolijke, groen verklede New Yorkers tegen. Onze afspraak viel samen met St. Patricksday. Een van oorsprong iers feest, waarbij bier centraal staat.

Lidewij en Lisa Isaacs (NYLPI)

Mevrouw Isaacs, advocate van beroep, vertelde ons dat NYLPI zich inzet voor mensen met een handicap (‘disability’). Samen met drie andere advocaten beantwoordt mevrouw Isaacs per jaar honderden vragen van ouders over special education. Als het nodig is worden de ouders bijgestaan in de rechtszaal of tijdens mediation. Op het moment staan er ongeveer 70 zaken open. Advocaten buiten NYLPI werken kosteloos (‘pro bono’) aan de zaken mee.

Veel van deze zaken zijn tegen de Department of Education. gericht. Anders dan in Nederland is hier de overheid eindverantwoordelijk voor het schoolgaan van leerlingen. Wanneer scholen een zorgleerlingen niet kunnen bedienen, is de Department of Education verplicht onderwijs te bieden. Desnoods privé of aan huis. In Nederland zitten zorgleerlingen soms lange tijd zonder onderwijs thuis, omdat geen school overgaat tot aanname.

Hoewel mevrouw Isaacs de Bill of Rights of Education kent is dit niet een middel waar zij als advocate gebruik van maakt. Ze vindt het heel goed dat er iets dergelijks bestaat, maar plaatst wel een aantal kritische kanttekeningen. Zo zijn te weinig ouders met de Bill bekend en is het taalgebruik vaag. Woorden zoals ‘respectvol’, ‘redelijk’ en ‘veilig’ zijn subjectief en haast onmeetbaar. Want, zo stelt Isaacs, wat is veiligheid? Is een school veilig als iedereen die het gebouw betreedt door een detectiepoortje moet?

Mevrouw Isaacs is wel te spreken over de positieve toon van de Bill of Rights of Education. Typisch Amerikaans. Het stuk rept vooral over de rechten die ouders hebben. Kortom: goed dat de Bill er is, maar het is een vak apart om de rechten vervolgens te behalen.Net zoals de andere geïnterviewden heeft ook mevrouw Isaacs een sterke mening over de Charterschools. Documantaires zoals ‘Waiting for Superman’ en ‘The Lottery’ bejubelen deze scholen en hun manier van werken.

Na een maand in New York blijkt dat lang niet iedereen even blij met de opkomst van deze scholen is, terwijl de overheid de groei steunt. Het grootse bezwaar van mevrouw Isaacs is dat de Charterschools ouders en leerlingen een vals idee van ‘opwaardse mobiliteit ‘ geven. De Charterschools doen zich voor als een soort ‘redders’ van leerlingen die tot minderheden behoren. De scholen stellen een hoge standaard voor leerlingen waardoor ze de rug naar hun eigen cultuur moeten keren.
Bovendien is mevrouw Isaacs het er absoluut niet mee eens dat de public schools in de stad falen, iets wat ook veelvuldig wordt beweerd in de net genoemde documantaires. Er zijn wel scholen die het slecht doen maar een groot deel doet het juist erg goed.

Het gesprek met deze advocate is verhelderend geweest. Niet alleen op het punt van de Bill of Rights of Education heeft ze ons nieuwe inzichten gegeven. Ook op het punt van de kwaliteit van public schools, de gevolgen van Charterschools en de houding van de Department of Education. Helaas is dit niet de plek om dieper op de onderwerpen in te gaan, maar in ons onderzoeksrapport zullen deze onderwerpen uitgebreid aan bod komen. Terug in Nederland is er nog veel te doen, we houden jullie op de hoogte van de vorderingen!

All the best,
Judith

19 maart 2011

Hi folks! Een nieuwe blog uit de Verenigde Staten.

De laatste week breekt morgen aan. Afgelopen week zijn we vooral druk geweest met het afnemen van enquêtes onder ouders. We doen een vergelijkend onderzoek naar de rechtspositie van ouders in Amsterdam en ouders in New York City. Ouders die hun rechten niet kennen, kunnen zich daar ook niet op beroepen. If you don’t know your rights, you can’t invoke your rights.
De kennis van het recht testen we met een enquête. Zo’n enquête bestaat uit 5 kennisvragen. In Amsterdam leggen we gelijkwaardige vragen aan de ouders voor. Op deze manier kunnen we de knowledge van ouders met elkaar vergelijken.

Bij het opstellen van de enquête zijn we geholpen door Anishah Cumber, werkzaam bij Advocates for Children. Zij adviseerde ons ook om de enquêtes niet op scholen af te nemen. Scholen zijn hier veel minder toegankelijk dan in Nederland. Voor je de school in mag, moet je langs politiebewaking. Dit lukte nog op een paar scholen, maar verder dan het kantoor van de principal (directeur) kwamen we niet. Scholen zijn sinds de schietincidenten huiverig voor bezoekers. De prinipal vertelde ons dat we alleen met ouders en leerlingen contact mogen leggen als we ‘fingerprinted’ zijn en gecheckt zijn door de Department of Education (afdeling onderwijs New York City). Enquêtes achterlaten was ook geen optie. Leerlingen krijgen alleen materiaal mee dat van de school zelf afkomt.

Uiteindelijk hebben we voor de volgende methode gekozen. New York City is onder te verdelen in boroughs, een soort stadsdelen. Manhattan, Brooklyn, Queens, The Bronx en Staten Island. In totaal willen we hier 100 enquêtes afnemen. Dat is 20 per borough.
Elke dag van de week bezochten we een borough en enquêteerden in de drukste winkelstraat. Ieder aan een kant van de straat, op zoek naar 10 ouders.

Ons streven blijkt haalbaar en de uitslag maken we op deze manier zo representatief mogelijk. Het verschilt wel per stadsdeel hoe snel we aan voldoende ingevulde enquêtes komen. In the Bronx spreken veel ouders geen of slecht Engels. In downtown Manhattan worden veel kinderen naar school gebracht door een nanny. Waar wij verblijven, in Harlem, zijn ouders erg betrokken en strijdlustig. Vandaag staat de laatste borough, Queens, op de agenda.Over de uitslag maken we op dit moment nog niets bekend. Hier wel een fotootje. Gisteren gemaakt in Brooklyn.

Verder hebben we afgelopen week een gesprek gehad met Lisa Isaacs van de organisatie New York Lawyers For The Public Interest (NYLPI). Het gesprek was ‘eyeopening’. Kan Amsterdam wel iets leren van New York City? En wat vindt Lisa eigenlijk van de Bill of Rights? Judith zal hier binnenkort meer over schrijven. Voor volgende week staan er nog een aantal afspraken gepland. Zoals het er nu naar uit ziet ook twee met ouders.

Stay tuned!
Lidewij

13 maart 2011

Hi readers, How are you today? Met ons en het onderzoek gaat het goed!

Van de week hebben we Anisha Cumber geinterviewd. Zij is advocate en werkzaam bij Advocates for Children. Deze organisatie lijkt in veel opzichten op OCO. Ouders en leerlingen kunnen er terecht met vragen over schoolgaan. Via de mail, via de telefoon of via het bezoekadres. Net als OCO geven zij boekjes over de rechten en plichten van ouders en leerlingen uit. Deze ‘guides’ zijn ook terug te vinden op hun website.
Advocates for Children bestaat al 40 jaar. Van oorsprong richt de organisatie zich in het bijzonder op ouders en leerlingen met een zwakke positie. Bijvoorbeeld omdat zij tot een minderheid behoren of het kind speciale aanpassingen nodig heeft om onderwijs te kunnen volgen. Anisha Cumber staat de ouders van deze leerlingen als advocate bij in hun strijd om hun rechten te behalen tegenover de school, de Department of Education of zelfs de federale oveheid.

Uit het gesprek met mevrouw Cumber bleek dat schoolgaan in NYC op bepaalde punten erg verschilt met schoolgaan in Amsterdam. Om te beginnen zijn er veel meer scholen, veel meer leerlingen en veel meer ouders. De kwaliteit van de scholen verschilt sterk. Over het algemeen zijn scholen in de wijken waar men een hoger inkomen heeft van betere kwaliteit.Big issiue in NYC zijn de Charterschools. Charterschools worden steeds populairder, maar ook steeds vaker bekritiseerd. Charterschools zijn gedeeltelijk public en gedeeltelijk private. De scholen worden gefinancierd door de overheid, maar hiernaast hebben ze ook andere inkomsten van ouders en uit ‘fundraisings’. Doordat deze scholen meer te besteden hebben kunnen er bijvoorbeeld kleinere klassen worden gevormd en andere extra uitgaven worden gedaan om de kwaliteit van het onderwijs te verhogen.

De Charterschools zijn zó populair dat soms wel 700 leerlingen zich inschrijven voor 40 vrije plaatsen. Omdat er maar een paar leerlingen worden aangenomen wordt er een loterij gehouden. De leerlingen die niet worden aangenomen moeten zich inschrijven bij scholen die (veel) minder goed zijn en dat kan grote gevolgen hebben voor hun toekomst. Eén van de populairste Charterschools in de VS is de Harlem Success Academy, een school bij ons in de straat. Veel ouders uit Harlem willen dat hun kind op deze school terecht komt. Het succes is te danken aan:
– de verplichte ouderbetrokkenheid
– hogere inkomsten van de school
– langere schooldagen
– langer schooljaar

Een andere belangrijke (misschien wel de meest belangrijke) succesfactor is dat de leerkrachten niet lid zijn van de ‘Union’, de vakbond voor leerkrachten. Leraren op de Harlem Success moeten langere dagen maken, in ruil daarvoor krijgen zij meer betaald. De leerkrachten zijn gedreven en kunnen ontslagen worden wanneer zij hun werk niet naar behoren doen. Leerkrachten lid van de ‘Union’ hebben een ongelofelijke ontslagbescherming. Per jaar worden er in heel NYC 10 leerkrachten ontslagen. Met moeite. Veel te weinig volgens Eva Moskovitz, oprichtster van de Harlem Success.

Wat is er mis met Charterschools? Wie is er tegen goed onderwijs? Hebben wij ons ook afgevraagd. In NYC vinden regelmatig protesten tegen Charterschools plaats. Veel protestgangers zijn ouders die hun kind ook ooit inschreven bij een Charterschool. Toen zij werden uitgeloot en hun kind noodgedwongen bij een public school inschreven, raakten zij gefrustreerd. Charterschools maken het kwaliteitsverschil tussen scholen alleen maar groter. Charterschools zijn niet de oplossing, het verbeteren van public schools is de oplossing.

De documantaires ‘Waiting for Superman’ en ‘The Lottery’ geven een goed beeld van falende public schools en het succes van Charterschools in NYC. In the Lottery komen zowel voor- als tegenstanders van de Charterschool aan het woord.

Ook Anisha Cumber zet vraagtekens bij de werkwijze van de Charterchools. Mevrouw Cumber behartigt de belangen van leerlingen die een vorm van speciaal onderwijs nodig hebben. Zij vertelde ons dat elke school verplicht is om deze leerlingen aan te nemen, maar dat niet alle scholen elke vorm van zorg kunnen bieden. Charterschools bieden alleen de minst ‘ingewikkelde’ vormen van speciaal onderwijs. Leerlingen die meer zorg nodig hebben zijn welkom maar echt passend onderwijs kan niet geboden worden, de keus is aan de ouder. De huidige regering, onder leiding van Obama, staat erg positief tegenover de oprukkende Charterschools. De scholen worden door de overheid gefinancierd, maar hoeven zich niet aan alle overheidsregels te houden. De Bill of Rights of Education geldt bijvoorbeeld niet op Charterschools. Anisha Cumber vindt de Bill of Rights in theorie een mooi instrument. In praktijk werkt het instrument helaas niet altijd zoals het zou moeten. Er blijven scholen die een loopje met de afspraken nemen. En er blijven ouders die niet van de Bill of Rights op de hoogte zijn.

Succesverhalen zijn er zeker, maar kent ze niet. Daarvoor verwijst ze ons door naar de Department of Education. Zij zijn de makers van de Bill of Rights.Het was al met al een interessant gesprek. Een gesprek dat onze vragen heeft beantwoord, maar ook voor nieuwe vragen heeft gezorgd. De komende week zullen we scholen bezoeken en met ouders praten. Ook staat er een interview met een andere advocate gepland.

We’ll keep in touch!

Lidewij en Judith

9 maart 2011

Howdy lezers, Welkom op de weblog van Lidewij en Judith!

Wij zijn twee 4ejaars studenten Sociaal Juridische Dienstverlening (SJD), en studeren aan de Hogeschool van Amsterdam. Voor onze afstudeeropdracht zijn wij op 1 maart voor een maand naar New York City vertrokken. Lidewij heeft vorig jaar stage gelopen bij OCO. OCO krijgt dagelijks vragen binnen van ouders en leerlingen over schoolgaan in Amsterdam, en weet als geen ander tegen welke problemen zij aanlopen. Ouders en leerlingen kennen hun rechten vaak onvoldoende, en vinden het moeilijk om zich er zelfstandig op te beroepen. OCO doet er alles aan om deze rechtspositie te verbeteren.

OCO heeft een zusterorganisatie in New York, genaamd Insideschools.org. De directeur van OCO komt er geregeld op bezoek, en daaruit is een samenwerking ontstaan. Op de foto onderaan dit stuk zien jullie Han van Gelder samen met Pamela Wheaton, zij is de directeur van Insideschools. In New York City geldt de Bill of Rights of Education. De Bill of Rights of Education telt een aantal pagina’s, en bevat de rechten van ouders en leerlingen in het publieke onderwijs. Het is een bundeling van rechten, voortvloeiend uit allerlei wetten.

Wanneer een public school een recht ondermijnt, kan een ouder het recht zelfstandig afdwingen, met de Bill of Rights in de hand. De Bill is op een begrijpelijke manier geschreven en wordt in meerdere talen verstrekt.In theorie een mooi instrument. Wij zijn nu in NYC om te onderzoeken hoe de Bill in praktijk werkt. Kennen New Yorkse ouders hun rechten en plichten beter? Kunnen zij zich zelfstandig op hun rechten beroepen? Hebben ouders die dat proberen succes? Kortom: is de rechtspositie van ouders hier beter?

Uiteindelijk zullen we naar de implementatie in Nederland kijken. Bevelen we de Bill of Rights aan of juist niet? Het zou mooi zijn als de Bill gebruikt kan worden om ouders in Amsterdam een meer gelijkwaardige positie te geven tegenover scholen.Ons onderzoek bestaat uit verschillende interviews en enquetes, zowel in Amsterdam als in New York. Via dit weblog houden we jullie op de hoogte van de vorderingen in ons onderzoek en onze belevenissen in deze wereldstad!

Nice to meet you!
Judith en Lidewij

Han van Gelder (directeur OCO) en Pamela Wheaton (directeur Insideschools.org)