Ouders voor keuzevrijheid basisonderwijs Amsterdam
Even voorstellen:
“Wij zijn een groep Amsterdamse ouders die zich bezighoudt met de keuzevrijheid in het basisonderwijs. Wij vinden dat een ouder bewust moet kunnen kiezen voor een voorkeursschool (op elke grond), ook buiten de eigen buurt. Een stedelijk beleid moet hiervoor ruimte laten. Het streven om een aanpassing in het huidige stedelijke toelatingsbeleid te realiseren, is voor ons een belangrijk doel. Daarnaast vinden we dat onduidelijkheden en gebreken in het nieuwe systeem zo snel mogelijk aangekaart moeten worden en niet kunnen wachten tot de aangekondigde evaluatie over een jaar.”
Facebookpagina
De groep heeft meerdere acties op stapel staan. Allereerst is er een Facebook pagina, waarop ouders informatie kunnen vinden en reacties achter kunnen laten.
Inventarisatie kindplaatsen
Als tweede actiepunt is er een inventarisatie gemaakt van het aantal kindplaatsen bij basisscholen in Amsterdam-Noord.
“Wij vinden dat voor ouders transparant en inzichtelijk moet zijn hoeveel kans zij maken op een plaats op een bepaalde school. We hebben Amsterdam-Noord als pilot genomen, in de hoop dat het BBO deze voorzet gebruikt en zorgt dat de cijfers van alle scholen in Amsterdam vrij toegankelijk worden voor ouders.”
Enquête
Het derde actiepunt is een enquête onder ouders, waarmee de groep wil onderzoeken wat de echte voorkeursscholen van ouders zijn en hoe het nieuwe toelatingsbeleid hun schoolkeuze beïnvloedt. Heeft u zelf kinderen waarvoor u binnenkort een basisschool moet kiezen? Ga dan hier naar de enquête.
Meer info op website Gemeente Amsterdam
Ondanks het feit dat het Stedelijk toelatingsbeleid is vastgesteld door de schoolbesturen is de meeste informatie op de website van de Gemeente Amsterdam te vinden.
Zie voor algemene informatie
www.amsterdam.nl/onderwijs-jeugd/basisonderwijs/stedelijk-0
Wilt u een overzicht van uw voorrangsscholen? Vul uw postcode en huisnummer in op
www.amsterdam.nl/schoolwijzer
Voor veelgestelde vragen zie
http://www.amsterdam.nl/onderwijs-jeugd/basisonderwijs/veelgestelde-vragen
en de pagina ‘zo werkt het’
http://www.amsterdam.nl/veelgevraagd/?caseid={FEE1A565-6419-4997-8202-BE3BD5B40DDE}
Vragen of klachten
Voor vragen of klachten over het nieuwe stedelijk toelatings beleid kunnen ouders contact opnemen met het vraagloket dat hiervoor is ingericht bij het BBO (de koepel van de Amsterdamse schoolbesturen in het basisonderwijs):
Clarissa Friedlander
(020) 251 8006
toelatingsbeleid@bbo.amsterdam.nl
7 Reacties
Deze actiegroep is na loting een stille dood gestorven..?
Zo en ook mijn zoontje is uitgeloot op alle 6 de scholen die we hadden opgegeven . Het systeem werk veoor geen meter. Het heeft totaal geen zin om meerder keuzes in te vullen want alleen de 1e keus van je lijstje wordt behandeld . Ik ken al 6 andere ouders die ook Ijn uitgeloot en allemaal ook voor keer dan 6 à 8 keuzes.
Het is een fout systeem waar heel veel kinderen de dupe van worden!!!
Beste Lieke, natuurlijk worden je tweede en verdere voorkeuren bekeken als je op de eerste wordt uitgeloot. Dat blijkt ook uit de cijfers de BBO heeft gepubliceerd: ca. 60% van de kinderen die niet op de eerste voorkeur terecht kunnen, wordt op de 2e of 3e geplaatst.
Wie maar één voorkeur opgeeft, bewijst zijn kind echt een slechte dienst. Je vindt altijd nog wel een school als je ongeplaatst blijft (er zijn door de hele stad heen plekken genoeg), maar je hebt veel minder keus.
Als je denkt dat er fouten zijn gemaakt bij het behandelen van je aanmelding tijdens de plaatsingsprocedure, kun je contact opnemen met de helpdesk voor informatie en eventueel onderzoek.
Het feit dat je ongeplaatst bent gebleven, of op een lage voorkeur geplaatst, betekent echter niet automatisch dat er iets mis is gegaan in het systeem. Zolang tientallen scholen overaanmelding hebben, zullen er altijd pechvogels blijven met een slecht plaatsingsresultaat. Een plaatsingssysteem kan geen tekorten verhelpen. Maar de tekorten worden dankzij zo’n systeem wel beter zichtbaar.
Een week voor de loting heb ik alle scholen in Zuid gebeld waar mijn klanten interesse in hadden. [Toelichting van de redactie van OCO: het bedrijf van Annebet van Mameren, New2nl, levert diensten aan expats, zoals ondersteuning bij het vinden van een geschikte school.] Ik heb ze heel specifiek gevraagd hoeveel plekken er nog waren na het plaatsen van broertjes en zusjes. Conclusie: Het zou een zware loting worden, maar er waren overal nog wat plekken te vergeven.
Een van de kinderen werd op alle vijf de scholen uitgeloot. Toen ik na de loting hun #1 school belde, kreeg ik als simpel antwoord dat ze al te veel broertjes en zusjes hadden. Hoe is dit mogelijk? Als ze dit hadden geweten, dan hadden ze deze school natuurlijk niet op #1 gezet! En omdat de andere scholen al een loting hadden onder de kinderen die die school op #1 hadden staan, hadden mijn klanten daar geen enkele kans.
Ik vind dat de scholen tenminste openbaar moeten maken dat ze al te veel broertjes en zusjes hebben en dat het zetten van hun school op #1 totaal geen zin heeft. Dat had een heleboel ellende kunnen besparen.
Daarnaast vind ik dat die kinderen die op helemaal geen school geplaatst zijn voorrang moeten krijgen op het moment dat er een plekje op hun #1 school vrijkomt. Nu is het zo dat alle kinderen die deze school op #1 hadden staan evenveel kans maken om alsnog een plek op hun #1 school te krijgen. Dus ook die kinderen die al op de school van hun 2e, 3e, 4e, etc. voorkeur zijn geplaatst.
De redenering is dat anders de ouders aangemoedigd worden om maar twee of drie keuzes op te geven. Hiermee benadeel je dus de ouders die zich wel aan de regels hebben gehouden en minstens vijf scholen opgegeven hebben. Eigenlijk worden ze dan dubbel gestraft. Waarom worden de formulieren die minder dan vijf scholen bevatten niet gewoon geweigerd? Dan heb je dit probleem ook niet meer.
Er valt nog zoveel aan het nieuwe beleid te verbeteren!
Anderhalf jaar geleden, toen onze dochter net twee was, begon onze zoektocht naar een goede basisschool. In die tijd moest je er vroeg bij zijn: inschrijven als ze twee zijn, was het advies van andere ouders, want anders zijn alle leuke scholen al vol. We zochten naar scholen waarvan we vonden dat ze passen bij onze opvattingen over leren en kijken naar jonge kinderen. De eerste bezochte school zag er goed uit. Niet te ver weg en een concept dat we vonden passen bij onze dochter, voor zover we dat toen al konden inschatten. Gezellige lokalen in een mooi gebouw met een vriendelijke directrice die ons alles liet zien. We vroegen naar de veranderingen in het aanmeldingssysteem waar we vaag over hadden gehoord. Ze antwoordde iets in de trant van: ‘Ah, joh, maak je geen zorgen. Als je je nu inschrijft bij ons, dan regel ik dat het goed komt. Ik zet gewoon alle inschrijvingen die ik nu doe over in het nieuwe systeem.’ Een veilig gevoel gaf ons dat.
Eerst nog even verder shoppen: we bezochten een tweede school, met een concept dat nog beter bij ons paste. Perfect zelfs! Ik zag mijn dochter al haar plekje in de kring opzoeken op haar eerste dag. We moeten wel iets verder fietsen en het gebouw is een stuk afgeleefder. Maar dat vonden we niet erg. Helaas, de directrice gooide direct roet in ons eten: het nieuwe Stedelijke Toelatingsbeleid voor het basisonderwijs dat hoogstwaarschijnlijk toch zal worden ingevoerd. De school ligt mogelijk te ver van ons huis om voorrang te krijgen, dus we maken weinig kans op een plek. Ik vertelde haar van de plek die ze ons op de andere school konden garanderen. Deze directrice was eerlijk en duidelijk: ‘Ik kan dat niet en ik weet niet hoe die andere school dat wel kan doen, want regels zijn regels.’
Gedesillusioneerd besloten we ons nog niet in te schrijven: er zou vanzelf een brief op de mat terecht komen over het nieuwe beleid. Het lood in onze schoenen maakte dat we onze zoektocht even staakte: er was toch nog niet duidelijk wat het nieuwe beleid precies zou inhouden.
Een jaar later valt de beloofde brief op de mat: het nieuwe systeem gaat door en we moeten ons aanmelden tussen 1 januari en 1 juni 2015. We bekijken met nieuwe moed de website met onze acht voorrangsscholen: de eerste school die we bezochten hoort daar inderdaad bij. Maar onze favoriet niet. Tot overmaat van ramp blijkt onze favoriete school ook nog eens populair: het blijkt dat ze maar een paar plekjes te vergeven hebben en veel plekken al door broertjes en zusjes worden ingenomen. In het oude systeem had je een kleine kans dat je een plekje bemachtigde op een populaire school die niet bij je om de hoek stond, maar nu zijn we totaal kansloos. Misschien dan toch genoegen nemen met minder en ons inschrijven op onze tweede keus?
In de wandelgangen horen we opeens een merkwaardig verhaal over de school van onze tweede keuze. Iemand beweert dat de directrice van die school had gezegd dat ze van haar bestuur alle mensen die ze al eerder inschreef inderdaad een plek mag aanbieden. Echt? Het zal toch niet zo zijn dat je als ouder gestraft wordt voor braaf afwachten en je aan de regels houden? Omdat er daardoor minder plekjes te vergeven zijn en deze ouders, waaronder wij, daardoor veel minder kans hebben op een plekje?
Ik geloof het niet en bel naar de directrice. Het klopt toch. Ze vertelt dat ze enorm hard heeft gevochten om de ouders die al drie keer van systeem zijn veranderd een gegarandeerd plekje aan te kunnen bieden. Die ouders kan je niet nog een keer opbellen met de mededeling: ‘U moet zich helaas toch nog weer op een andere manier inschrijven.’, vindt ze. Op grond van de hardheidsclausule uit het nieuwe beleid. Maar ze stelt me gerust: voor de lotingsronde waarin mijn dochter zit, zijn nog wat plaatsjes over. Ze adviseert me om niet te lang te wachten met inschrijven. Want zodra ze ziet dat meer kinderen zijn ingeschreven dan dat ze plekken heeft, zegt ze tegen ouders die daarna contact met haar op nemen dat ze vol zit en dat ze echt adviseert om een andere school op nummer 1 in te vullen. Aardig van haar dat ze het opneemt voor ouders en dat ze meedenkt als blijkt dat ze helaas vol zitten.
Maar als ik ophang en mijn hersens bijkomen van dit gesprek, begint het me te dagen: aardig en oudervriendelijk? Verre van. Dit is benadeling van de ouders die braaf afwachtten op het nieuwe systeem, zoals wij. Want ook wij hebben ons al moeten verdiepen in verschillende systemen, alleen besloten we ons nog niet in te schrijven. Deze school benadeelt ook nog eens ouders die pas op het laatste moment gaan kiezen, omdat ze zich verdiepen in het systeem of juist helemaal niet bezig zijn met de schoolkeuze. Voor hun kinderen is er op deze school geen plaats.
Ik begin me nog meer zorgen te maken dan dat ik al deed: hoeveel andere scholen denken en handelen hetzelfde? Hoeveel andere trucs gaan scholen toepassen om het beleid toch nog naar hun eigen hand te zetten? Hoeveel kinderen gaan de dupe worden van de transitie van het ene naar het andere systeem en de uitwassen van dit nieuwe ’transparantere en eerlijker’ systeem? Waarin het soms toch weer uitdraait op wat zo verguisd werd in het oude systeem: de beste plekken gaan naar degene die het snelst zijn en degene die zich niets aantrekken van systemen en regels, maar wel van vriendjespolitiek en strategisch inschrijven.
Waar onze dochter over tien maanden haar plekje in de kring opzoekt en ik haar met betraande ogen uitzwaai door het raam? Geen idee, we hebben nog twee maanden om daar over na te denken. Maar in ieder geval niet naar deze school.
Om iedere leerling op de acht dichtstbijzijnde scholen voorrang te geven is een slechte regel. Het klinkt sympathiek maar betekent de facto dat er altijd meer leerlingen zijn die voorrang op een school hebben dan dat er plekken zijn. Het was veel beter geweest als voorrang tot een of twee scholen beperkt was gebleven. Dan had iedereen ook een redelijke kans gehad om op een school terecht te kunnen waar hij/zij geen voorrang heeft.
Ja, Hessel, weliswaar wordt het iets transparanter en centrale inschrijving voorkomt schimmige, willekeurige toelatingspraktijken, maar het blijft nog steeds een loterij waarbij afstand het oneigenlijke voorrangscriterium is. Want ook al KUN je je overal inschrijven, niet iedereen heeft gelijke kansen. Als er geen school in de buurt is waar je je kind naartoe zou willen sturen, of die school ligt buiten die eerste acht, dan heb je het nakijken, want geen eerlijke, gelijke kans.