Eten in het schoolrestaurant

Maar mijn hoofddoel is niet bedienen en ook niet brood of taarten bakken, wat sommigen hier graag willen. Ik wil echt kok worden. Al voordat ik naar deze school ging, hielp ik in een restaurant in Zaandijk, waar ik woon. De man die daar als kok werkt, is al oud en hij heeft hier ook op school gezeten.

Ik had een vmbo-kaderadvies en ik heb een dyslexiekaart. Hier word ik veel beter geholpen met dyslexieproblemen dan op mijn basisschool.

Volgend jaar gaat de school samen met De Berkhoff, dan komen er dubbel zoveel leerlingen. We krijgen een heel nieuw gebouw, bij station RAI. Ik verheug me daarop.”

Famke Bouma (15): “We mochten met de hele leerlingenraad het slaan van de eerste paal van het nieuwe gebouw bijwonen. Leuk! Eerlijk gezegd is de gymleraar eigenlijk voorzitter van de leerlingenraad. Ik zit er wel in, al vanaf de eerste klas, net als Gijs trouwens. Als je wilt, kun je vier jaar in die raad blijven. Je bent dan gekozen als klassenvoorzitter.

We hebben laatst ook een succesje geboekt, toen hebben we geregeld dat het niet langer verboden is in de kantine een mobieltje te gebruiken. In de rest van de school mag dat natuurlijk niet.”

Als je geluk hebt, mag je in het restaurant eten. Dan is er een driegangenmenu. Laatst hadden we vooraf huzarensalade, daarna pasta en fruitsalade toe, maar het is steeds een ander menu.

Ik doe tweetalig onderwijs, dus ik krijg ook de kookvakken en gymnastiek in het Engels. En we maken een uitstapje naar Londen. Je krijgt dan uiteindelijk een diploma waarmee je ook in Engeland en Amerika mag werken.”

Dit portret van de Hubertus Vakschool werd eerder gepubliceerd in de Parool Scholengids 2015.