Vanaf de crèche bij elkaar

Sara begon er op de crèche en ging van basisschool naar voortgezet onderwijs. Want dat kan op het Cheider, al is later instromen ook mogelijk.

Maar dit is wel zo fijn, vindt Sara, want dan hoef je geen afscheid te nemen van vriendinnen en van het gebouw. Al moet ze nu wel (zucht!) vier trappen op met die zware boekentas.

Wanneer komt de fotograaf, informeert ze bezorgd, weet ze dat wel op tijd? Zodat ze haar mooie kleren aan kan en haar haar kan stylen? Want het blijven gewoon meiden, daar op het orthodoxe Cheider met het gescheiden onderwijs, de kledingvoorschriften en sinds dit jaar ook een politiepost voor de deur als veiligheidsmaatregel. Dus gaan er aan de ‘meidenkant’ tunieken over die lange rokken, of zijn die rokken van spijkerstof. “Iedereen doet het op z’n eigen manier,” zegt Yael Cohen Stuart (16) uit klas 5. “Zelf trek ik me niet veel van mode aan. Maar dat zou ook zo zijn geweest als ik niet Joods was.”

Yael komt sinds groep twee van de basisschool op en neer vanuit Amersfoort. Maar ze is niet de enige van buiten de stad en ze is aan het reizen gewend. Wel lastig vindt ze dat er weinig tijd overblijft voor naschoolse activiteiten. Soms gaat de school pas om half zes uit.

Toch is Yael lid geworden van de vorig jaar opgerichte medezeggenschapsraad. Een aparte leerlingenraad is er niet op het Cheider, met nog geen vijftig leerlingen. Maar Yael is nieuwsgierig en wil graag weten wat er allemaal speelt. Er is tot nu toe één bijeenkomst geweest, om ‘in te dingesen’, dus wat ze moet doen, is nog niet duidelijk. “Maar straks weet ik meer dan de rest.”

Dit portret van Cheider werd eerder gepubliceerd in de Parool Scholengids 2015.