Positieve aandacht

Structuur

De energie van Sharita Madho, docente Mens & Maatschappij op het Stelle College, begint al bij de deur van het klaslokaal. Iedere leerling van een klas van 16 krijgt een hand, een schouderklopje of een complimentje. Ook in de les, die vandaag over wetten en regels gaan, verdeelt Madho haar aandacht over alle leerlingen. Het weekend is aanstaande, Madho onthoudt schijnbaar zonder enige moeite welke sport de kinderen doen of wat ze haar de afgelopen week toevertrouwden. “Jij gaat je broer na twee jaar weer zien toch?” vraagt ze een jongen achterin de klas. “Heel fijn voor je, dat lijkt me een mooi vooruitzicht.”

De structuur die ze de kinderen met deze methode biedt, is volgens Madho essentieel voor de rust in een vmbo klas, vertelt ze na afloop. “Ik ben groot voorstander van de vijf rollen van de leraar: gastvrouw, presentator, didacticus, pedagoog en evaluatie. Het biedt de leerlingen houvast, want ze weten precies wat ze van mij kunnen verwachten. Is die structuur er niet, dan vliegen de stoelen bij wijze van spreken binnen de kortste keren door het lokaal.” Al slaat ze ook weleens door in de structuur, vertelt ze lachend. “Dan hoor ik mezelf tegen mijn eigen kinderen zeggen dat ze hun stoel aan moeten schuiven als ze van tafel gaan, precies op zo’n manier als ik tegen mijn leerlingen praat.”

Gedragscoach

Dat haar hart in het onderwijs ligt wist ze al op jonge leeftijd. “Toen ik vier jaar oud was, wist ik al dat ik later net zoals de juffrouw wilde worden. Op de middelbare school had ik ook vooral oog voor de docent. Ik was een echte streber, de stof was belangrijk en de rest kon zakken. Heel irritant als ik er zo over terugdenk,” lacht ze.

Nadat ze de lerarenbevoegdheid in Aardrijkskunde haalde, besloot ze dat ze meer over het vak wilde leren. Madho behaalde certificaten voor stagebegeleiding en volgde een opleiding  voor coach, om meer te kunnen betekenen voor zowel leerlingen als collega docenten binnen het Stelle College. Tot slot specialiseerde ze zich tot gedragsspecialist. “Er zitten veel kinderen op het vmbo met een ‘stoornis’, ADD of iets in die richting. Doordat ik gedragscoach ben, probeer ik samen met die leerlingen hun gedrag om te buigen tot iets positiefs.”

De positiviteit spat ervan af in haar les. Madho loopt rondjes, spreekt kinderen aan om rechtop te gaan zitten, maar wordt nooit boos. Een meisje dat uitgeput op haar tafeltje ligt, krijgt van Madho een glaasje water aangeboden in plaats van een flinke uitbrander. “De thuissituatie van sommige leerlingen is echt heel schrijnend. Dan begrijp ik dat je wat moe bent op school.”

Motivatie

Madho probeert juist dat soort kinderen erbij te houden met liefde, aandacht en motiverende teksten. “Dat krijgen ze vaak vanuit huis niet allemaal mee. Veel kinderen denken dat ze dom zijn, omdat ze lwoo volgen. Op de basisschool is dat er veelal ingepeperd. Ik maak de leerlingen hier altijd duidelijk dat lwoo juist een cadeautje is, omdat ze hier extra aandacht krijgen. Toch krijg je dat er echt niet zo makkelijk meer uit.”

Door iedereen te motiveren om mee te doen in de les en antwoorden te vragen, hoopt Madho ze in te laten zien dat ze heel veel weten. “Onze lesstof beperkt zich vooral tot de basis, en het is mooi om te zien dat ze er een bepaalde trots uit halen dat ze dat soort dingen wel weten.” Tegelijkertijd hoopt Madho leerlingen op deze manier mee te geven dat wat zij zeggen er ook toe doet. “Ze moeten zich gehoord voelen en horen dat ze het goed doen. Dat is iets wat er vaak aan ontbreekt en leidt tot onzekerheid.”

Madho probeert in haar lessen veel te differentiëren, door eerst een klein stukje uitleg te doen en de kinderen vervolgens zelf aan het werk te zetten. Wat zouden de leerlingen voor regels willen veranderen als ze de directeur van het Stelle College zouden zijn? Na driftig overlegd te hebben, worden de ideeën gepresenteerd: petten moeten op mogen in de gangen, mobieltjes moeten niet langer verboden worden en één leerling wil graag een box in de kantine. “We mogen ook al niet naar buiten in de tussenuren, dus dan kunnen we zo extra chillen op school.”

Als Madho gekscherend voorstelt om de plannen aan de directeur te presenteren, reageert een aantal leerlingen enthousiast. “Dit is ook een manier om te motiveren. Laten zien wat er allemaal mogelijk is,” stelt Madho tevreden vast. Ze ziet zichzelf soms meer als een coach dan een docent. “Ik begeleid ze echt naar hun diploma. Laat ze kijken naar hun eigen gedrag, en vraag ze wat ze nodig hebben om de dag goed door te komen. Dat gaat veel verder dan het zijn van een docente.”

Gelukkig

Door de moeilijke thuissituatie is het een rol die ze soms wel móét vervullen. “Je moet constant oog hebben voor de situatie van leerlingen, anders verslapt de band met sommigen. Daarin blijf ik juist heel veel investeren, zodat kinderen extra kunnen groeien bij ons op school.” Makkelijk maakt het haar baan zeker niet, maar toch is ze erg gelukkig. “Dit is echt mijn ding, ik zou niet snel iets anders willen doen.”