School met een kloppend hart

Sherevho wierp zich al in de tweede klas steeds op als vrijwilliger voor feesten en andere evenementen en nu is iedereen daaraan gewend geraakt. “Ik ben er voor de school,” zegt hij, terwijl hij zijn brede schouders ophaalt en doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

We lopen langs het Meeting Point, het kloppend hart van het gebouw. “In dit kantoortje loopt iedereen een keer stage. De bedoeling is dat je de telefoon aanneemt, dat je helpt met het inbinden van boekjes en dat je de reserveringen voor onze eigen Brederobus beheert. “En hier, in dit zaaltje, kunnen we straks met de leerlingenraad vergaderen.”

Die raad is de laatste jaren wat doodgebloed. Sherevho is druk bezig daar verandering in te brengen: “Het is belangrijk dat leerlingen hun mening kunnen geven en verbeteringen kunnen doorvoeren, want een school is er voor de leerlingen. Een voorbeeld: ik vind dat we ’t op het schoolplein zo gezellig moeten maken dat niemand in de pauzes meer naar buiten wil. Dan wordt het nog leuker hier.”

Dat het er nu al leuk is, voelde tweedeklasser Maroua Bachtour (13) toen ze hier voor het eerst binnenkwam. Ze spreekt van een fijne sfeer, die maakte dat ze wist dat ze hier moest zijn. En dat terwijl ze best kieskeurig was. “Het belangrijkste vind ik dat de leraren lief zijn én goed kunnen uitleggen. Op die manier voel je je thuis en leer je er ook nog veel.”

Haar taalgebruik is er het meest op vooruitgegaan. Eerst babbelde ze maar wat met vriendinnen, zegt ze, maar nu gaat het ergens over. En dat komt mede door de Woorden van de Week, die kriskras door het gebouw hangen. Maroua: “Dan moet je wel leren.”

Dit portret van het Bredero Beroepscollege werd eerder gepubliceerd in de Parool Scholengids 2015.