Verdwaald in het speciaal onderwijs

Dit is een samenvatting van een verhaal dat verschenen is op het Forum van Scholieren.com (22/4/2010). 

Ik ben een ijverige meid, al zeg ik het zelf. Ik heb op een reguliere basisschool gezeten en ik heb twee jaar mavo achter de rug. Toen zijn ze erachter gekomen dat ik ‘speciaal’ ben. Dat klopt niet, maar er zit allemaal stomme begeleiding achter me aan. Ik moest volgens hen naar een speciale school, maar er was nergens plaats. Dus heb ik een jaar in een wachttraject gezeten. Dat derde leerjaar mavo kon ik ondertussen vergeten. Toen werd ik uiteindelijk geplaatst op dit schooltje. Ze richten zich onder meer op cluster-4 leerlingen uit het autistisch spectrum. Ze hebben me voorgespiegeld dat ik hier weer het derde leerjaar mavo kon oppakken, maar daar is niets van waar. Het deugt hier van geen kant. Ze krijgen veel geld uit mijn rugzakje, maar ik krijg er niets voor terug. Ik zou willen dat zoiets in de krant komt, zodat ouders zich tien keer bedenken voordat ze daar intrappen. Ik ga her-indicering aanvragen zodat ik weer naar een reguliere mavo-afdeling mag, want zo kan het niet …

Klacht
Het is zelfs zo erg dat ik een klacht heb ingediend bij het schoolbestuur. Sja, ze zullen ook weinig doen met de klacht, maar het is vooral om te laten zien dat ik het heel erg vind. En ik wil gewoon dat zij de school aanspreken. Ik wil gewoon dat iemand anders ook tegen ze zegt dat ze fout bezig zijn. Want mij zien ze nog als een minderjarige. Maar als een ouder iemand dat tegen ze zegt, zal dat toch wel serieuzer worden genomen (want tegen mij gaan ze toch steeds weer in). Natuurlijk zal de school ontkennen dat het hier zo gaat. Dus zullen ze ook nooit gedwongen worden de school te sluiten.

Veel te makkelijk
In elk geval, ik ga hier weg aan het eind van het schooljaar en ze zoeken het maar uit. Ik ga gewoon terug naar het regulier onderwijs, want ik wil een diploma. Ik wil de mavo afmaken en dan nog 2 jaar havo en dan naar de hbo-laboratoriumopleiding. Ik vind Scheikunde echt interessant. Via de mbo-hbo route kan het ook, maar dan duurt het dubbel zo lang, en dat vind ik zó zonde. Als ik hier blijf, zou ik gedoemd zijn zonder mavo-diploma het drempelloze mbo-1/2 in te stromen. En dat is helemaal zonde, want ik heb altijd zo goed geleerd voor alles, en dan wil ik er ook graag examen in doen! Ook zou ik me dood vervelen op mbo-1/2, net zoals ik me dood verveel met zo’n boek van vmbo-basis. Het is veel te makkelijke stof, eigenlijk is het basisschoolniveau. Maar op dit moment moet ik er voor vechten om hier vandaan te komen, want reguliere scholen doen erg moeilijk als je zo’n etiket hebt. Ik moet dus geregeld ‘wanhopige en zielige’ e-mailtjes sturen naar reguliere scholen, anders kom ik daar niet op. Maar ja, het lukt me vast wel … ik geloof erin. Gelukkig heb ik contact met een aantal scholen die het met me eens zijn en die beloofd hebben in overleg te gaan om mij toch op hun school te krijgen.

Ik wens dit niemand toe
Mijn bedoeling is jullie te vertellen wat ik heb meegemaakt. Jullie weten waarschijnlijk niet hoe het er op speciale scholen aan toe gaat, maar ik raad je aan naar mij te luisteren, want dit wens ik niemand toe. Ik zit in een klasje met tien leerlingen in één lokaal, onder leiding van één leerkracht, van halfnegen tot halfdrie. Het schooltje (A.S.S. De Wissel) hoort bij het NOVA-College in Geuzenveld/Slotermeer, maar het is een aparte vestiging: de afdeling Zorg voor LWOO en Praktijkonderwijs. Het onderwijsniveau in mijn klas is niet hoger dan vmbo-basis, of eerder basisschoolniveau, en ik geloof ook niet dat leerlingen hier ooit een diploma halen. Nou ja, onderwijs … Leerlingen mogen gewoon de hele dag op de PC als ze daar zin in hebben, de leerkracht doet daar niet moeilijk over. Je kan je zelfs afvragen of het wel een school is. We hebben geen lesrooster, geen toetsen en nauwelijks rapporten, en we krijgen nooit huiswerk. Tja, wat doe je dan nog op school? Dan voel je je nutteloos. Toen ik hier op school kwam, verwachtte ik dat er een boekenpakket voor 3-mavo was aangerukt. Nee, ze lieten me gewoon werken uit een boek van vmbo-basis dat daar in de kast lag. Ik verveel me dood met zo’n boek. Ze gaven me gewoon wat ze hadden liggen. Aan mavo-boeken konden ze moeilijk komen. Die moesten ze via een andere school regelen (ze hebben alleen boeken van vmbo-basis, of op zijn hoogst vmbo-kader). Die andere school had ergens nog Biologie liggen, dus ik deed alleen Biologie, een paar maanden lang iedere dag (dec, jan, feb). Toen kwam er uiteindelijk een Wiskundeboek, dat hadden ze ook nog ergens liggen. Inmiddels heb ik nu wel wat boeken, maar die zijn dus nu pas gekomen, tegen het eind van het schooljaar. Maar het merendeel van de boeken heb ik nog steeds niet. Laat staan de antwoordenboekjes en toetsen. Ik heb dit schooljaar zeker 60% van de lesstof van het derde leerjaar mavo gemist, of misschien wel meer. Ik had immers ook Scheikunde, Frans, Aardrijkskunde, Geschiedenis en nog meer vakken moeten krijgen. Maar ja, die boeken hebben ze gewoon niet voor mij. Ik heb Scheikunde en Frans 2 als examenvakken, dus ik heb een groot probleem. Let wel, dit is al de tweede keer dat ik het bos ben ingestuurd, want vorig jaar zat ik in dat wachttraject.

Met smart wachten op een echte school
Kortom, het deugt hier niet. Nou kunnen jullie zeggen: pech, je hebt het toevallig slecht getroffen. Maar zo is het niet. Ik heb een artikel uit het dagblad Trouw (16/1/2007) gevonden over slechte speciale scholen. Lees zelf maar. Ik wacht met smart tot ik weer op een echte school mag. Ik weet hoe dat is, dat klimaat is best wel fijn, een leraar voor elk vak, boeken zijn er, je krijgt huiswerk, toetsen en rapporten. Ik verlang ernaar.